سخت کاری سطحی

سخت‌کاری سطحی (Surface/Case Hardening) فرآیندی است که در آن سطح قطعه سخت می‌شود، در حالی‌که مغز آن نرم باقی می‌ماند. سخت‌کاری سطحی، برای قطعاتی مناسب است که در تماس با مواد سخت و ساینده است چرا که قطعات سخت‌تر مقاومت بالاتری نسبت به سایش دارند. در این گونه موارد سخت کردن کل قطعه سبب ترد و شکننده شدن آن می‌شود. قطعاتی نظیر میل‌لنگ، میل بادامک و چرخدنده‌ها که باید سطحی بسیار سخت و مقاوم در برابر سایش و در عین حال چقرمگی مناسبی داشته باشند، از جمله قطعاتی هستند که فرآیند سخت‌کاری سطحی بر روی آن‌ها انجام می‌شود.
به طور کلی سخت‌کاری سطحی به دو صورت انجام می‌شود:
1- روش‌هایی که منجر به تغییر ترکیب شیمیایی سطح فولاد می‌شود و به عملیات حرارتی – شیمیایی معروف هستند، مانند:
که کربن دهی پر کاربردترین آن‌ها است.

2- روش هایی که بدون تغییر ترکیب شیمیایی سطح و فقط به کمک عملیات حرارتی که در لایه سطحی متمرکز شده و باعث سخت شدن سطح می‌شوند و به عملیات حرارتی موضعی موسومند، نظیر؛