تنش زدایی
تنش در قطعات فلزی به وسیله‌ی عواملی مانند جوشکاری، ماشینکاری، برش و سوراخکاری ایجاد می‌شود که تاثیر زیانباری بر خواص قطعه‌ی نهایی می‌گذارد. اگرچه روش‌های زیادی برای کاهش تاثیرات تنش در قطعه وجود دارد، اما تنش‌گیری پر کاربرد ترین آن‌هاست. تنش‌گیری گونه‌ای از عملیات حرارتی است که بر روی فلزات آهنی و غیر آهنی برای از بین بردن تنش‌های داخلی قطعه انجام می‌شود. برای تنش‌گیری، فولاد تا دمایی پایین‌تر از دمای بحرانی حرارت داده می‌شود. در تنش‌گیری خواص فولاد به اندازه‌ی تابکاری یا نرماله کردن تغییر نمی‌کند.
تنش‌گیری فولادها
- تنش‌گیری در دمای 150 تا 200 درجه سانتیگراد، تمام تنش‌های ناشی از سخت‌کاری را بدون تغییر قابل توجه در سختی قطعات از بین می‌برد. (مناسب برای قطعات سخت‌کاری سطحی شده)
- تنش‌گیری در دمای 600 تا 680 درجه سانتیگراد تمام تنش‌های باقی مانده در قطعه را از بین می‌برد. (مناسب برای قطعات جوشکاری و یا ماشینکاری شده)
تنش‌گیری فولادهای زنگ نزن آستنیتی، در دماهای پایین‌تر از 480 درجه سانتیگراد و یا بالاتر از 900 درجه سانتیگراد انجام می‌شود. تنش‌گیری در دمایی بین دو دمای گفته شده، مقاومت به خوردگی فولاد را کاهش می‌دهد.
تنش‌گیری آلیاژهای غیر آهنی
گستره‌ی دمایی تنش‌گیری برای این گونه از آلیاژها بسیار گسترده است که به نوع آلیاژ و کاربرد آن وابسته است. اما برای آلیاژهای پیر سخت شده، دمای تنش‌گیری پایین تر از دمای پیر سختی است.